/p. 404/ plurimus ignis ex antro volans, Vati undique circumfunditur,
eamque suo numine repletam agitat,
aut sacrae sedi adhaerens, per quam Deo afflato protinus
ad vaticinia erumpit. Sed et Vates fatidica
in Branchis, quae in axe consedit, aut virgam manu
gestat a numine sibi aliquo concessam, vel pedes interdum
limbumque undis proluit, vel ignis vaporem
ex undis haurit. His omnibus divino splendore
repletur, editaque plena rerum pandit oracula».
Alex. – Fabellae hae sunt, quibus ne delirantes
quidem aniculae adstipulentur. Probabilior –
ni fallor – eorum sententia est, qui Sibyllas a
Daemone obsessas dicunt. I. C. – Medici hanc
irrident opinionem. Alex. – Quid de daemoniacis
Hippocrates et Galenus scripserunt
pellegi. Quid Cardanus ignoro. I. C. – Habes
prae manibus. Perlegas.
DIALOGUS LIV.
De daemoniacis.
Alex. –
Haec sunt illius[1] verba: «Sed cur daemoniaci
quidam esse videntur? Accidit
hoc divisa luce, velut in striatis
subtiliter columnis ac fractis speculis,
nam in columnis lux divisa
et in speculis plures repraesentat imagines,
quae cum diversae videantur, accidit eis quod et
oculo altero depresso, nam una res duae esse videntur,